کاردرمانی کودکان و بزرگسالان ( ذهنی و جسمی ) و گفتار درمانی
کاردرمانی کودکان و بزرگسالان جسمی .حرکتی و ذهنی کاردرمانی اختصاصی سکته مغزی گفتاردرمانی کودکان و بزرگسالان تاخیر رشد حرکتی،فلج ارب،انواع میوپاتی مشکلات و دردهای عضلانی و مفصلی دست و شانه سرپجه راه رفتن ،بیماران ضایعه نخاعی، ام اس و آرتریت روماتوئید و....
با توجه به مشکلی که بیماران تنگی نخاع دارند بستگی به درگیری عصب و قبل و بعد از عمل دارد. بیمار باید توجه داشته باشد قبل از عمل و در مراحل اولیه کمر درد و درگیری و گزگز در(اندامهای تحتانی) پاهها،باید کاردرمانی شروع و پوزیشنینگ(وضعیت خوابیدن،دراز کشیدن،استراحت،نشستن و اموزش داده شود تا باعث کاهش درد و کاهش التهاب و در نتیجه بهبودی نسبی حاصل شود.
حال اگر بهر دلیلی فرد دارای مشکل به کاردرمانی مراجعه نکند و تمرینات لازم را دریافت نکند و در اینده نیاز به عمل پیدا کند، حتما بعد از عمل باید کاردرمانی را شروع کند و علاوه برحرکت درمانی و تکنیکهای خاص توسط یک کاردرمان متخصص اموزش دیده در این زمینه ،یکسری حرکات به بیمار اموزش داده میشود تا مشکلات قبل و بعد را پیدا نکند.
کاردرمانی ملاصدرا در این زمینه با بیش از 30 سال تجربه در خدمت عزیزان میباشد.
راه رفتن روی انگشتان پا زمانی است که کودک روی انگشتان یا نوک پنجه پا راه می رود بدون اینکه پاشنه یا قسمت های دیگر پا با زمین تماس پیدا کند. گاهی اوقات یک بیماری زمینه ای وجود دارد که می تواند باعث شود کودک روی انگشتان پا راه برود، اما در موارد دیگر چنین نیست.
با این حال، پس از سن ۲ سالگی اغلب کودکان راه رفتن بر روی پنجه را فراموش کرده و از الگوی طبیعی پاشنه پنجه پیروی می کنند. در موارد بسیار نادر، ادامه راه رفتن بر نوک پنجه پا پس از ۲ سالگی نشانه ای از یک بیماری زمینه است. کودکان بزرگ تری که این سبک راه رفتن را ادامه می دهند، ممکن است صرفا به آن عادت کرده یا عضلات و تاندون های ساق پای آن ها به مرور زمان کوتاه شده باشند.
درمان راه رفتن روی پنجه پا، اغلب با روشهای غیر جراحی مثلکاردرمانی،آتل،بریس وگچ گیری درمان می شود. هدف این درمان کمک به کشیده شدن عضلات و تاندون ها و همچنین یادگیری نحوه صحیح راه رفتن است.
در تعداد کمتری از موارد، پایداری راه رفتن روی پنجه پا می تواند علامتی از بیماری های زمینه ای همچون موارد زیر باشد:
۱. فلج مغزی
۲. دیستروفی عضلانی
۳. ناهنجاری طناب نخاعی
با این که این رفتار بیشتر در کودکان مبتلا به اوتیسم دیده می شود اما هیچ ارتباط مستقیمی بین این دو وجود نداشته و این عادت می تواند دلیلی احساسی داشته باشد.
اغلب کودکان خردسالی که بر روی پنجه پای خود راه می روند، در هنگام درخواست والدین توانایی راه رفتن بر کف پا را نیز دارند. با این حال، بسیاری از کودکان بزرگتری (بزرگ تر از ۵ سال) که این عادت را تکرار می کنند، توانایی بر زمین نهادن پاشنه پای خود را ندارند.
این کودکان ممکن است از مشکلات مرتبط با پوشیدن کفش یا شرکت در فعالیت ورزشی نیازمند پوشیدن کفش مخصوص شکایت داشته باشند. برخی از کودکانی که بر روی پنجه پا راه می روند، از وضعیت خود شکایتی نداشته اما والدین آن ها درباره تاثیر این گونه راه رفتن بر عملکرد آن ها به عنوان یک نوجوان یا فرد بالغ نگرانند.
معاینه فیزیکی کودک :
با سوالاتی از قبیل موارد زیر شروع می کند:
– آیا در خانواده سابقه ابتلا به این مشکل (راه رفتن روی پنجه پا) وجود دارد؟
– چند درصد اوقات به راه رفتن بر نوک پنجه صرف می شود؟
– آیا کودک در صورت درخواست می تواند با پای صاف نیز راه برود؟
– آیا کودک از درد پا یا کف آن، ضعف پا ها و دشواری همراه شدن با کودکان دیگر شکایت دارد؟
– آیا مادر در زمان بارداری به عارضه خاصی دچار شده یا کودک به صورت زودرس به دنیا آمده است؟
– کودک در چه سنی به مراحل تکاملی همچون لبخند زدن، نشستن و راه رفتن دست یافت؟
– کودک، راه رفتن روی پنجه پا را از چه زمانی شروع کرده؟ برای مثال، آیا عادت از هنگام شروع راه رفتن به صورت مستقل آغاز شده یا در سنین بالاتر اتفاق افتاد؟
– آیا راه رفتن روی پنجه پا، در یک پا دیده شده یا در هر دو پا مشهود است؟
معاینه فیزیکی معمولا با معاینه دیداری هو شروع میشود، پس از این مرحله، سفتی عضلات ساق پا ارزیابی می شوند.
در حین معاینه فیزیکی موارد زیر را نیز انجام خواهد داد:
بررسی پای کودک از نظر ناهنجاری هایی از جمله تفاوت بین پای راست و چپ
جستجوی تفاوت طول پا ها و مقایسه اندازه ساق ها و ران ها
ارزیابی کوتاهی عضله ساق یک یا هر دو پا با درخواست حرکت دادن پا به جهت های مختلف
بررسی محدوده حرکتی مفصل ران و زانو ها
جستجوی هر گونه ناهنجاری پوستی در اندام های پایینی و ناحیه تحتانی کمر
بررسی وجود هر گونه کوتاهی یا سفتی شدید در عضلات دست و پا
بررسی قدرت عضلات اصلی بدن
بررسی رفلکس های کودک با کوبیدن یک چکش پلاستیکی نرم یا نوک انگشت بر نقاط مختلف بدن
بررسی احساسات عصبی در دست ها و پا ها
درمان کودکی که روی پنجه پا راه می روند
درمان راه رفتن روی پنجه پا به عوامل متعددی از جمله سن کودک و توانایی او در راه رفتن با کف پا بستگی دارد.
درمان غیر جراحی
در کودکان ۲ تا ۵ ساله ای که توانایی راه رفتن با کف پا را دارند، درمان اولیه همواره گزینه ای غیر جراحی خواهد بود. از جمله این درمان ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
1.آموزش نحوه راه رفتن صحیح توسط یک کاردرمان ماهر
2.تمرینات تخصصی کاردرمانی
3.بریس زیر زانو
یک قالب پلاستیکی بوده که تا پشت ناحیه پایینی پا ادامه یافته و پا را در زاویه ای ۹۰ درجه نگه می دارد. به طور کلی، مدت استفاده از بریس بیشتر از گچ گیری بوده و به چندین ماه می رسد.
4.گچ گیری
در کاردرمانی ملاصدرا با داشتن کادری مجری و با سابقه و داشتن سابقه دیدن بیماران با این مشکلات جهت کمک به افزایش طول تدریجی عضلات و تاندون ها و همچنین شکسته شدن این عادت نامناسب،می تواند کمک کند. این تمرینات همگام با بهبود و رشد کودک تغییر کرده و امکان دارد بریس هم پیشنهاد شود و فرایند درمان چندین هفته به طول می انجامد.در نهایت اگر نیاز باشد گچ گیری پیشنهاد میشود.
یک قالب پلاستیکی بوده که تا پشت ناحیه پایینی پا ادامه یافته و پا را در زاویه ای ۹۰ درجه نگه می دارد. به طور کلی، مدت استفاده از بریس بیشتر از گچ گیری بوده و به چندین ماه می رسد.
5.درمان بوتاکس
در برخی بیماران مخصوصا افراد مبتلا به ناهنجاری های عصبی، تزریق سم بوتولینوم A می تواند عضله ساق پا را به طور موقت ضعیف کند.
درمان جراحی
در کودکانی که پس از ۵ سال هنوز بر روی پنجه پا راه می روند، ممکن است عضلات ساق پا و تاندون پا به قدری کوتاه باشند که امکان راه رفتن با کف پا وجود نداشته باشد. در این موارد، پزشک جهت افزایش طول تاندون آشیل انجام جراحی را پیشنهاد می دهد. افزایش طول این تاندون محدوده حرکتی و عملکرد پا و مچ را بهبود می بخشد. انتخاب محل افزایش طول تاندون به این بستگی دارد که بیمار در حین خم کردن زانو ها فاقد یا دارای توانایی قرار دادن کف پا بر روی زمین باشد.
دوران نقاهت پس از درمان
معمولا پس از درمان های جراحی یا غیر جراحی، جهت کمک به راه رفتن بیمار انجام کاردرمانی توصیه میشود. در درمان های جراحی،کاردرمانی معمولا تا زمان خارج کردن گچ ها شروع نمی شود.
در آخر، اغلب بیماران با گذشت زمان بهبود یافته و توانایی شرکت در ورزش ها و فعالیت ها را خواهند داشت. با این حال، مطالعات نشان داده اند که برخی کودکان حتی پس از جراحی یا گچ گرفتن نیز به عادت راه رفتن بر روی پنجه پا ادامه می دهند.
متخصص بیماریهای مغز و اعصاب بیمارستان امام خمینی شهرستان محلات با تاکید بر این که سندرم گیلن باره به طور معمول به صورت ضعف قرینه و پیشرونده عضلات اندامهای تحتانی وسپس فوقانی شروع می شود، گفت: این سندرم بالقوه خطرناک پیشگیری ندارد، در عین حال درمان پذیراست بنابراین به محض مشاهده علایم به پزشک مراجعه کنید.
دکتر پریسا یوحنایی در گفت و گو با خبرنگار روابط عمومی شبکه بهداشت و درمان شهرستان محلات، با اشاره به این که سندرم گیلن باره نوعی نوروپاتی محیطی است که باعث آسیب به ریشه های عصبی و اعصاب محیطی میشود، اظهار کرد: گیلن باره به اسم دانشمندانی است که در سال ۱۹۱۶ این سندرم را به جهان معرفی کردند.
طیف گسترده علامت های گیلن باره از خفیف تا شدید را بشناسید
وی تاکید کرد: گیلن باره سندرمی است که طیف گسترده ای از علامت های خفیف تا شدید را شامل می شود، این بیماری در مردان نسبت به زنان ۱,۵ برابر شایع تر و معمولا با افزایش سن بیشتر می شود.
به گفته ی این متخصص مغز و اعصاب متوسط بروز سالانه سندرم گیلن باره حدود یک در ۱۰۰ هزار نفر در سال است و این بیماری از تظاهرات متنوعی تشکیل می شود، گیلن باره دارای سه تیپ شایع و هفت تیپ ناشایع است.
وی با اشاره به نشانه های بروز سندرم گیلن باره افزود: این بیماری التهابی دستگاه عصبی محیطی را درگیر و در عرض چندین ساعت تا چندین روز موجب ضعف عضلات و بی‌حسی میشود، معمولا ضعف قرینه عضلات اندام ها اولین و شایع ترین نشانه ابتلا به این سندرم است.
دکتر پریسا یوحنایی خاطرنشان کرد: به طور معمول این سندرم به صورت قرینه با ضعف و حمله به عضلات اندامهای تحتانی شروع و در ادامه می تواند عضلات اندامهای فوقانی، قفسه سینه، عضلات صورت، چشم، سروگردن ، دهان و یا حلق را درگیرکند.
بروز مشکلات تنفسی تهدیدکننده از مهمترین نشانه های خطرناک بروز این سندرم است که دکتر یوحنایی به آن اشاره کرد و ادامه داد: این بیماری می تواند به صورت خفیف و یا در حالت های شدیدتر بروز کند، گیلن باره در نوع شدید تر و عدم مراجعه به پزشک باعث مرگ مبتلایان نیز می شود.
متخصص مغز و اعصاب بیمارستان امام محلات اختلال در عملکرد سیستم دستگاه عصبی خودکار یا اتونوم را یکی دیگر از عوامل خطر گیلن باره دانست و عنوان کرد: سیستم اوتونوم ضربان قلب، فشار خون، تنفس و گوارش فرد را کنترل می کند و در صورت اختلال در عملکرد این سیستم بیمار ممکن است دچار شوک، ضعف، غش، سرد شدن دست‌ها و پاها، کند شدن ضربان قلب، تعریق و بالارفتن ضربان قلب و احتباس ادرارشود.
ایشان ادامه داد: در بیماری گیلن باره ضعف عضلات مدت زمان مشخصی دارد به این معنی که باید پیشرفت علایم حداکثر تا چهار هفته به طول بینجامد، گاهی فلج کامل برای هفته‌ها یا ماه‌ها در پی ابتلا به گلین باره باقی می ماند و این درحالیست که علت سندرم گیلن باره ناشناخته است.
سندرم گیلن باره ناشناخته اما درمان پذیر
این متخصص بیماریهای مغز و اعصاب تاکید کرد: این بیماری دردسته بیماری های اختلال در عملکرد سیستم ایمنی جای دارد به این شکل که به واسطه سیستم ایمنی و یا به نوعی خود ایمنی که دقیقا دلیل آن مشخص نیست ایجاد می شود. مشاهدات گواه این مهم است که دو سوم بیماران حدود یک تا چهار هفته قبل از شروع بیماری دچار عفونت های تنفسی و یا گوارشی شده اند.
وی توضیح داد: درمبتلایان به سندرم گیلن باره، یک فرضیه این است که یک ویروس یا باکتری وارد بدن می شود و بدن برای نابودی این میکروب اشتباها به عصب های محیطی حمله می کند.
روش های تشخیص و درمان سندرم گیلن باره
وی با اشاره به روش های تشخیص سندرم گیلن باره عنوان کرد: پایه های تشخیص شرح حال ، معاینه دقیق، آنالیز مایع مغزی نخاعی و نوار عصب عضله است. به مجردی که مشکوک به ابتلای بیمار به گیلن باره شدیم باید سریعا ارزیابی و درمان آغاز شود.
درمان با IVIGو یا تعویض پلاسما از جمله درمان های موثر در مبتلایان به گیلن باره است که دکتریوحنایی به آن اشاره کرد و ادامه داد: چنانچه تشخیص و درمان به درستی و در سریعترین زمان ممکن انجام شود در بیشتر موارد مبتلایان درمان می شوند.
متخصص بیماریهای مغز و اعصاب بیمارستان محلات ضمن یادآوری این که افراد با علایمی همانند ضعف قرینه درعضلات دست و پا و یا احتباس ادرار باید هرچه سریعتر به پزشک مراجعه کنند هشدار داد: تشخیص سریع و درمان موثر در مبتلایان به سندرم گیلن باره ضروت دارد چرا که در صورت عدم مراجعه به موقع و یا درمان موثر مرگ و میر این بیماری به ازای هر ۳ نفر یک نفر است و این درحالیست که با مراجعه به موقع می توان در بسیاری از مواقع از بروز این فاجعه پیشگیری کرد.
وی ضمن بیان این مطلب که بهبودی کامل بدون باقی ماندن هیچ اثری در اکثر موارد رخ می‌دهد خاطرنشان کرد: در بعضی از بیماران، بیماری خفیف است و علایم در عرض چند هفته برطرف میشود، اما در بعضی بیماران علایم تا یک سال یا بیشتر نیز ادامه دارد. وی افزود: در این موارد با کمک انواع مختلفی از روشهای کاردرمانی می‌توان تحرک بیمار را بهبود بخشید تا زمانی که بیمار سلامت کامل را به دست بیاورد.
دکتر پریسا یوحنایی در خاتمه با تاکید بر این که سندرم گیلن باره پیشگیری ندارد و علل بروز آن ناشناخته است یادآور شد: این بیماری شوخی ندارد و باید به محض شروع علایم و نشانه های ابتلا به این سندرم در سریعترین زمان ممکن به پزشک مراجعه کنید.
کاردرمانی و گفتاردرمانی ملاصدرا با کادری مجرب در خدمت شما میباشد
